Praktycznie i prezentowo

Dziękuję za wszystkie odwiedziny i słowa pozostawione pod ostatnim postem... :)
Nadal nie mam kiedy podładować baterii, a nawet gdy czasem zdarzy się, że ktoś zabierze Ewę na spacer to ja nie jestem w stanie usnąć... a gdy chcę usiąść do jakiejś kreatywnej robótki, często okazuje się, że... nawet w ten sposób nie mam siły odpoczywać ;)

Jak zaklęcie powtarzam "to wszystko kiedyś minie... kiedyś Ewunia zacznie normalnie spać i jeść... kiedyś będzie w stanie dokładnie powiedzieć mi, co jej nie odpowiada..."
Uwielbiam jej uśmiechy (są po prostu... magiczne :)), i kocham całować jej cudowne, rozkoszne stópki i rączki, uwielbiam patrzeć jak bawi się zabawkami i tak fajnie, zabawnie je gryzie, i kocham jej pełne fascynacji spojrzenie jak na przykład włączam światło... takie drobne rzeczy, a tyle radości... :)
Staram się cieszyć każdym takim momentem. Bo bywa, że każda taka chwila okupiona jest całymi godzinami, kiedy ona marudzi, a ja nie wiem, nie umiem zrozumieć i odgadnąć o co chodzi... i noszę, i gadam, i śpiewam, i przytulam... i nic... ona zapłakana... a mnie ogarnia potworna bezsilność, bezradność, frustracja...
 ...nikt nie powiedział, że będzie łatwo ;)

Na przestrzeni ostatnich trzech miesięcy, gdzieś w momentach, gdy jednak byłam w stanie posiedzieć i zająć się czymś twórczym powstały takie torby (wszystkie malowane pastelami i markerami do tkanin):

O tym dla kogo, dlaczego takie a nie inne wzory, i co nie wyszło i co zostało poprawione - w dalszej części :)



Torba z kotem powstała jako prezent dla miłośniczki kotów (nie trudno zgadnąć) :)
Zależało mi na prostym wzorze, bo czasu - jak zwykle - za dużo nie miałam. Kotek jest rudy, bo takiego właśnie kotka posiada obdarowana osoba :)
Tutaj razem ze szkicem:

Od grudnia zabierałam się za torbę z motylami... Zanim zebrałam moce twórcze i znalazłam czas zrobiła się połowa stycznia...
Zostałam poproszona o wykonanie torby z konkretnym wzorem i imieniem. Motylki poukładałam według własnego pomysłu i do tego dobrałam czcionkę.
Po utrwaleniu niestety okazało się, że marker lub pastele rozmyły się - widać to na drugim zdjęciu, na zbliżeniu...

Wkurzyłam się.
I kilka dni później, z nerwów, zrobiłam drugą torbę :) Tym razem nic się nie rozmyło.
Z  tego co wiem, nowa właścicielka jest zadowolona z mojego projektu.

Torby samochodowe powstały kilka dni temu. Motywacje były dwie:
- Mój Adaś, jak idzie na zakupy, zawsze zapomina torebek... a jak wiadomo, teraz torebki w sklepach nie są już łatwo dostępne i tak tanie jak kiedyś (z czym się akurat zgadzam i cieszę się, że jesteśmy w ten sposób zachęcani/zmuszani do bycia "eko"). Ostatnio Adam często bywa na zakupach, bo dzielimy się obowiązkami - ja przy Ewuni nie zawsze daję radę wszystko ogarnąć. Dlatego, żeby zawsze miał coś pod ręką w sklepie na spakowanie, postanowiłam przygotować bardziej "męskie" torby (nie dam mu przecież motylków albo kwiatków :P).
- ...i chciałam mu coś dać na "Dzień Mężczyzny" - jakąś drobną niespodziankę.. ;)

Oczywiście modele nie są przypadkowe - z każdym z nich jest związana jakaś historia; chciałam, żeby były to prezenty z przesłaniem :) Po raz pierwszy rysowałam ręcznie samochody, a dzięki dobrze przygotowanym zdjęciom nie było to tak trudne jak się spodziewałam ;)

Prezenty są praktyczne, w 100% użytkowe, a przyznam szczerze, takie lubię najbardziej... ;)
Dobrałam tylko dwa kolory - szary i czarny; uznałam, że jeśli ma to być prezent dla Niego, to lepiej zachować umiar w barwach.

 Ze względu na tematykę torby samochodowe zgłaszam na wyzwanie Gościnnej Projektantki w Klubie Twórczych Mam - wyzwanie organizuje Inka, temat: Niespodzianka dla Niego. Banerek prowadzi do strony wyzwania: